نمايشگرهاي LCD بسرعت جاي خود را در ميان مردم سراسر جهان و زندگي روزمره آنها باز كرده‌‌اند. اين فناوري نوين تنها بهLCD هاي تلويزيوني محدود نمي‌شود و از صفحه نمايشگر ساعت مچي گرفته تا ماشين‌هاي حساب و مانيتور رايانه‌اي را هم دربرمي‌گيرد. فناوري LCD راهي موثرتر براي نماش اطلاعات ارائه كرده است. داخل يك LCD دو صفحه نازك از جنس شيشه قرار دارد كه به آنها شيشه پولارويد گفته مي‌شود. بين آنها محلول ويژه كريستالي ريخته شده است كه اين محلول نقش واسطه‌اي براي خلق تصاوير به عهده دارد و دربرگيرنده شمار قابل توجهي از كريستال‌هاي باريك و كشيده‌اي است كه از نظر شكل ظاهري بيشتر شبيه مخازن كريستالي هستند. اين كريستال‌ها به شكل حلزون‌هاي كوچكي در امتداد هم قرار دارند كه با برقرار شدن ميدان الكتريكي، وضعيت سكون آنها بر هم مي‌خورد. اما تنها اين كريستال‌ها نيستند كه تصاوير شفاف را بر صفحه نمايشگر خلق مي‌كنند. هر يك از دو صفحه شيشه‌ايLCD ها از يك سو داراي سيستم رسانايي شفافي هستند كه خود جزئي از فرآيند نمايش تصاوير شفاف در LCD ها را تشكيل مي‌دهند و از سوي ديگر صفحات نازك مواد قطبي شده‌اي نيز دارند كه به دو سطح هر شيشه چسبيده‌اند. اين صفحات به عنوان صفحات قطبش‌گر شناخته شده‌اند. در يك LCD اين دو شيشه با اختلاف‌ 90 درجه‌اي نسبت به هم قرار دارند. هنگامي كه محلول كريستالي به جريان برق متصل نباشد، نور از قطبش‌گر نخست مي‌گذرد و راهي محلول كريستالي مي‌شود. در اين حال است كه جهت حركت نور 90 درجه تغيير پيدا مي‌كند و از اين رو براحتي از قطبش‌گر دوم نيز عبور مي‌كند. در نتيجه شخص مي‌تواند تصوير را رويت كند. شايد دانستن اين نكته جالب باشد كه مبناي ساخت نمايشگرهاي LCD استفاده از موادي است كه در حالت مايع، خصوصيات نسبي مايع جامد دارند و نسبت به تغيير دماي محيط بسيار حساس هستند. از اين رو نمي‌توان از صفحات نمايشگر LCD در محيط‌هاي بسيار گرم يا سرد استفاده كرد؛ چون در اين دماها دچار تغييرات پيچيده‌اي مي‌شوند. منبع: جام جم